مطالعه ی اثربخشی یادگیری معکوس بر تفکر تاملی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در درس ریاضی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی راهبرد یادگیری معکوس بر بهبود تفکر تاملی و مولفه های آن در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه در درس ریاضی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه گواه بود؛ و جامعه ی آماری آن، کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم تجربی دوره ی دوم متوسطه شهر اهر در سال تحصیلی97-96 می باشد؛ که از میان آن ها نمونه ای به حجم 46 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ی تفکر تاملی کمبر و لیونگ(2000) استفاده شد. در ابتدا پرسشنامه به عنوان پیش آزمون بر روی هر دوگروه(آزمایش و گواه) اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 13 جلسه تحت راهبرد یادگیری معکوس؛ و گروه گواه طبق معمول تحت روش سنتی(مستقیم) در درس ریاضی قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات آموزشی، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. یافته ها: داده ها با بهره گیری ازآمار توصیفی و استنباطی(تحلیل کوواریانس چندمتغیری) تحلیل شدند. یافته ها ی حاصل از تحلیل کوواریانس نشان دادند، راهبرد یادگیری معکوس بر تفکر تاملی دانش آموزان موثر بوده است؛ همچنین براساس نتایج، تاثیر یادگیری معکوس بر همه مولفه های تفکر تاملی (عادی، فهمیدن، تاملی و تفکر انتقادی) مثبت و معنادار است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، تفکر تاملی ، یادگیری ریاضی