تحلیل پراکنش سکونتگاههای روستایی با رویکرد تعادل فضایی پایدار منطقه مورد مطالعه:خراسان جنوبی

با بررسی میزان نابرابری ها در توزیع خدمات و شناسایی الگوی فضایی خدمات عمومی در سطح استان ها می توان پی برد کدام یک از مناطق در وضعیت مناسبتری قرار دارند و نابرابری ها در چه مناطقی نمود بیشتری دارد تا از این طریق با مدیریت آگاهانه در توزیع خدمات، نابرابری هایی فضایی را کاهش داد و در مسیر توسعه متوازن گام برداشت. هدف از تحقیق حاضر تحلیل پراکنش سکونتگاههای روستایی با هدف کاهش نابرابر های فضایی استان خراسان جنوبی و تعیین روش مناسب برای سنجش عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی می باشد. جهت تعیین الگوی توزیع خدمات در روستاها از روش خودهمبستگی فضایی و جهت شناسایی نقاط تمرکز جغرافیایی خدمات، از آماره گتیس - آرد جی در GIS استفاده شده، همچنین به منظور تکمیل فرایند تحلیل از شبکه نامنظم هندسی بهره گرفته شده است. ضریب موران، الگوی پراکنش خدمات عمومی را به صورت خوشه ای نشان می دهد به طوریکه بیشتر خدمات عمومی روستایی در مرکز و شمال استان خراسان جنوبی تمرکز یافته و روستاهای نزدیک به شهر از خدمات بهتری نسبت به روستاهای حاشیه ای برخوردار بودند. طبق شاخص z score، اکثرا خدمات در مرکز و شمال استان پراکنده شده است وجود این نابرابری های فضایی می تواند پیامدهایی نظیر بیکاری، فقر، ناامنی در مرزها و ناپایداری سازمان فضایی سکونتگاه های روستایی را به وجود آورد به همین منظور با اعمال سیاست های آمایشی مناسب و انجام برنامه ریزی های توسعه اقتصادی و اجتماعی استان در قالب برنامه ریزی آمایش سرزمین می توان در کاهش عدم تعادل های فضایی و پایداری سکونتگاه های روستایی گامی اساسی برداشت

کلیدواژه ها:

نابرابری هایی فضایی ، خدمات عمومی ، آمایش سرزمین ، خراسان جنوبی