مروری بر روشهای پرایمینگ بذر بر روی شاخصهای مختلف جوانه زنی بذر گیاهان مختلف

در اکثر مناطق دنیا، تنش شوری عمده ترین تنش محیطی است که از طریق کاهش پتانسیل اسمزی و اختلال در جذب برخی عناصر غذایی رشد و عملکرد محصولات زراعی را محدود میکند. به طور طبیعی هرچه سرعت جوانه زنی و درصد بذر جوانه زده بیشتر باشد استفاده از منابع رشد نور، آب و عناصر غذایی بهتر خواهد بود اما متاسفانه در بسیاری از مناطق دنیا بهویژه در کشاورزی معیشتی مناطق دیم، استقرار ضعیف گیاهان زراعی مشکل عمده ای محسوب میشود. اولین مرحله رشد گیاه جوانه زنی بذر است که طی سه مرحله جذب آب، کمون و خروج ریشه چه انجام میشود .فعالیت آنزیمها طی مراحل اول و دوم شروع میشود و طی مرحله دوم تنفس افزایش یافته، واکنشهای تجزیه و سنتز آغازشده و فعال شدن آنزیمها سبب شکستن بافت های ذخیرهای و نیز انتقال مواد میشود و سرانجام در مرحله سوم ریشه چه قابلرویت میشود .بنابراین تیمارهای اعمال شده برای ارتقاء شرایط بذر باید در مرحله اول و دوم جوانه زنی و قبل از خروج ریشه چه یکی از این تیمارها اعمال گردد. برای رسیدن به محصولی مناسب با هزینه کم و بازدهی بالا میتوان از تکنیک پرایمینگ بذر استفاده نمود که دارای نتایج موفقیتآمیزی بوده که تحقیقات صورت گرفته تا به امروز خود گواهی بر این سخن میباشد. لذا در راستای تحقق این هدف در این مطالعه از روشهای مختلفی جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است، با توجه به تجزیه وتحلیل نتایج تحقیقات موردبررسی میتوان به این نتیجه رسید که در میان تحریک کننده های جوانه زنی، هورمون جیبرلیک اسید بیشترین نقش را دارا میباشد و همچنین ماتریکس مناسب ترین تیمار برای پرایمینگ بذر میباشد.

کلیدواژه ها:

پرایمینگ ، بذر ، جوانه زنی ، گیاه