اثر لای غیرخمیری بر رفتار ماسه-لای دار در آزمایش برش ساده

در پژوهش حاضر، اثر افزودن لای غیرخمیری فیروزکوه بر مسیر تنش موثر و مقاومت برشی نمونه های لای دار ماسه استاندارد فیروزکوه به ازای مقادیر مختلف لای، در دامنه گستردهای از نسبت تخلخل و تنش موثر عمودی تحکیمی بوسیله آزمایشهای برش مستقیم ساده بررسی شده است. یافته های تجربی این پژوهش نشان میدهند که افزایش نسبت وزنی لای در ماسه های لای دار موجب کاهش مقاومت برشی این گونه خاک ها در شرایط زهکشی نشده میگردد. همچنین افزایش نسبت وزنی لای در خاک های ماسه ای تا یک مقدار مشخص، که نسبت وزنی آستانه نامیده می شود، موجب تضعیف مقاومت برشی این خاک ها در شرایط زهکشی نشده می گردد. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهند که افزایش نسبت وزنی لای غیر خمیری تا 0/3 وزن کل خاک، موجب کاهش مقاومت برشی خاک در شرایط حجم ثابت می شود. با افزایش مقدار لای بیش از0/3 وزن کل خاک، مقاومت برشی زهکشی نشده خاک بهبود یافته و استعداد روانگرایی خاک هم در مقایسه با نسبتهای پایین تر لای کاهش مییابد. بررسی شیب خط حالت بحرانی در صفحه ecs-lnσ v، نشان میدهد که این شیب خط حالت بحرانی به ازای مقدار نسبت وزنی لای در دامنه صفر تا 0/3 کمابیش ثابت است و سپس افزایش می یابد. در نهایت بر پایه بررسی های انجام شده، مقدار مشارکت فاز ریردانه در ساختار باربر خاک و تغییرات شاخص تردی در آغاز ناپایداری و پس از ناپایداری به ازای مقادیر مختلف لای تعیین شده است.

کلیدواژه ها:

ماسه ، لای ، نسبت وزنی ریزدانه ، حالت بحرانی ، نسبت تخلخل میان دانه ای.