بررسی اثر بهسازی خاک به کمک خرده لاستیک با ابعاد مختلف بر رفتار برشی مخلوط

بهسازی خاک شامل تکنیکها و روشهای گوناگون در تغییر خصوصیات خاک بوده که در نهایت به افزایش مقاومت و تامین رفتار خاصی از خاک منجر میشود. تولید روزافزون لاستیکهای فرسوده با طول عمر بالا و عدم ارائه ی یک راه حل اصولی و صحیح برای دفن، بازیافت و یا استفاده ی بهینه، یکی از مسائل و مشکلات به وجود آمده در سالهای اخیر میباشد. خصوصیات مکانیکی (مقاومت کششی بالا، وزن مخصوص پایین)، دوام، عدم پوسیدگی و قیمت ناچیز لاستیکهای فرسوده، کاربرد آنها را در سازه های خاکی نظیر شیبها، دیوار حائل، بستر راه ها و پیها و غیره برای بهبود پارامترهای رفتاری خاک مطرح میسازد. خاکهای دانه ای مخلوط با خرده های لاستیک به دلیل خاصیت تراکم پذیری کنترل شده و همچنین وزن سبک آنها، به طور گسترده ای در صنعت مهندسی عمران و سازه های ژئوتکنیکی به کار گرفته شده اند. در این مقاله به بررسی تاثیر استفاده از خرده لاستیک با ابعاد متفاوت بر روی خصوصیات مکانیکی مخلوط خاک پرداخته شده است. بدین منظور، قطعات خرده لاستیک با ضخامت ثابت و چهار سطح مقطع مختلف و به میزان %15 وزنی به مخلوط خاک (ماسه و رس) اضافه شدند. نمونه های ساخته شده تحت آزمایش برش مستقیم بزرگ مقیاس قرار گرفتند. برای این منظور مقادیر مختلف سربار 50)، 100 و 150 کیلوپاسکال) انتخاب شده و بر روی تمام نمونه ها اعمال گردید. با افزایش کرنش تا مقدار گسیختگی، نمونه ها برش خورده و پارامترهای مقاومت برشی مخلوط که چسبندگی (C) و زاویه ی اصطکاک داخلی خاک (Φ) میباشند، تعیین شدند. با افزایش ابعاد خرده لاستیکها، مساحت سطح جانبی آنها افزایش پیدا میکند. این امر به افزایش فصل مشترک و سطح تماس میان خرده لاستیکها با ذرات خاک منجر شده و در نتیجه به بهبود میزان چسبندگی و زاویه ی اصطکاک داخلی مخلوط کمک میکند. نتایج آزمایشها نشان میدهند که با افزایش سطح مقطع خرده لاستیکها از 25 تا 200mm2، میزان چسبندگی و زاویه ی اصطکاک داخلی مخلوط خاک، به ترتیب 18/5 و %2/7 افزایش مییابند.

کلیدواژه ها:

بهسازی خاک ، تثبیت کننده ، ابعاد خرده لاستیک ، رفتار برشی