بررسی آزمایشگاهی ظرفیت باربری پیدایرهای واقع بر خاک ماسه ای مسلح شده با ژئوسل در مقیاس بزرگ

شناخت انواع خاکهای مشکل سازدر پروژه های عمرانی اهمیت فراوانی دارد، چراکه باعث میشود بهترین راه تثبیت و بهسازی پارامترهای خاک انتخاب می شود. ازجمله روشهای افزایش ارتقاء مشخصه خاکها مسلح کردن توسط شمعها و سپرها، ستونهای سنگی و ماسه ای، ریز شمعها، میل مهارها و ژئوسنتتیک ها میباشد. یکی از مرسومترین مسلح کننده ها ژئوسلها میباشند. ژئوسل یک نوع مسلح کننده سه بعدی با مواد پلیمری و چگالی بالا است که با توجه به ساختار لانه زنبوری وتامین محصورشدگی خاک داخل سلولها عملکرد مناسبی در افزایش ظرفیت باربری وکاهش نشست پی ها نسبت به مسلح کننده های مسطح دارد. در این پژوهش به منظور بررسی ظرفیت باربری خاک ماسه ای مسلح شده با ژئوسل از مدل فیزیکی بزرگ مقیاس به وزن 7 تن ماسه سیلیسی با تراکم نسبی 59 درصد استفاده شده است. درهرآزمایش برروی مدل فیزیکی بارگذاری استاتیکی بصورت مرحله ای تا نشست 25 میلیمتر انجام شده است و رفتار بار- نشست آن ثبت گردیده است. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش عرض ژئوسل نسبت به عرض پی L/B=2) تا(L/B= 3 در حالتی که ابعاد شبکه ژئوسل یکسان می باشند، ظرفیت باربری خاک به مقدار126درصد افزایش داشته است، همچنین با کاهش ابعاد شبکه ژئوسل از S/B=0/5 به S/B=0/25 در حالتی که عرض ژئوسل ثابت می باشد، ظرفیت باربری مقدار 107 درصد افزایش داشته است.نتایج مدل آزمایشگاهی نشان میدهد که با افزایش عرض و ارتفاع ژئوسل و نیز افزایش تعداد چشمه ها در واحد سطح بارقابل تحمل خاک افزایش و نشست پی کاهش یافته است. به منظور صحت سنجی، مدل آزمایشگاهی به کمک نرم افزار PLAXIS 3D FOUDATION در دو حالت خاک غیر مسلح و مسلح شده با زاویه اصطکاک داخلی متفاوت 30) ،37، (40 درجه برای ماسه شبیه سازی شد. نتایج مدلسازی و تحلیلهای انجام شده با نرمافزار نشان می دهد که افزایش ارتفاع و عرض المان ژئوسل و اندازه بازشدگی ابعاد شبکه منجر به افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست پی دایره ای شده که با بیشتر شدن زاویه اصطکاک داخلی ماسه، ظرفیت باربری پی نیز افزایش مییابد. نتایج تحقیق آزمایشگاهی، با نتایج مدل عددی مقایسه شده است و تطابق قابل قبولی بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

ظرفیت باربری ، پی دایره ای ، ژئوسل ، روش اجزاء