استعدادیابی و شیوه های تدریس در مقاطع ابتدایی

در جهان امروز مسئله آموزش و به کار بردن روش تدریس از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در پنجاه سال گذشته روش های تدریس تغییرات زیادی داشته است. سیستم های پیشرفته آموزشی بیشتر بر پایه تعامل با دانش آموزان استقرار یافته اند تا بتوانند عملکرد بهتری فراهم کنند به نحوی که یادگیری مشارکتی و همکاری گروهی از اهمیت بسزایی برخوردار شده است. سیستم آموزش و پرورش در ایران هنوز به صورت ابتدایی باقی مانده است، بنابراین جا دارد تحقیقات و کارهای بسیار بیشتری انجام شود. بدیهی است که عامل مهم در رشد هر جامعه تعلیم و تربیت می باشد. بنابراین آشنایی اصولی با نحوه طراحی و تدریس مفاهیم آموزشی و استفاده از روش های نوین و شیوه های آموزش اثربخش توسط مجریان این حوزه و معلمان، اهمیت بسزایی دارد تا در جهت پرورش و استعدادیابی گام های بلندی برداشته شود. این رسالت بزرگ را مدارس بر عهده دارند و در مدارس، این وظیفه را معلمین با روش های تدریس مناسب، برخورد شایسته، همچنین بکارگیری به موقع سایر عوامل می توانند تحقق بخشند. در این پژوهش به بررسی اهمیت کاربرد روش های تدریس و نقش آنها در پرورش استعداد و کشف آن پرداخته شده است و طرح شهاب معرفی گردیده و در نهایت پیشنهاداتی جهت بهبود کارایی این طرح ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ، روش تدریس ، مقطع ابتدایی ، طرح شهاب