پژوهشی در برج آرامگاهی شاهزاده حسین کردان، استان البرز

بناهای آرامگاهی در معماری اسلامی ایران پس از مساجد، از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. مقابر برجی شکل نیز در میان بناهای آرامگاهی، جایگاه و اعتبار ویژه ای دارند. بناهای آرامگاهی برجی در شیوه رازی رواج بیشتری گرفته اند. این برج ها با ساختار منفرد جثبه سمبلیک و نمادین پیدا کرده اند. برج های آرامگاهی شاهکارهایی هستند که دارای ارزش های ویژه نهفته معماری می باشند. فرم و شکل برج های مقبره ای در ایستایی آنها نقش موثری دارند. استان البرز از جمله مناطقی است که بخشی از مقابر و آرامگاه های مذهبی و غیر مذهبی را در خود جای داده است. از جمله آنها، بنای ارزشمند شاهزاده حسین گردان می باشد که در روستای کردان، شهرستان ساوجبلاغ واقع شده است. این بنای برجی شکل و شاخص دوران اسلامی تاکنون به گونه مطلوبی مورد مطالعه و پژوهش قرار نگرفته است. به همین منظور پژوهش مستقلی برای شناسایی ویژگیهای معماری، تزیینات و کارکرد آن ضرروی می نمود. مهم ترین پرسش هایی که اساس پژوهش حاضر را تشکیل می دهد عبارتنداز: 1- بنا در چه تاریخی و چه دورهای ساخته شده است 2- کارکرد احتمالی و علت وجودی این بنا در این منطقه چه بوده به همین منظور در این پژوهش سعی خواهد شد تا اهداف و تاریخ احداث بنا و خصوصیات سازهای و ساختمانی آن از دیدگاه معماری و باستان شناختی مطالعه شود. روش به کار رفته برای دستیابی به اهداف مذکور نیز بر مبنای بررسی باستان شناسی و روش توصیفی- تحلیلی همراه با استفاده از منابع مکتوب است. برآیند این مطالعات نشان دهنده آن است که بنا، به احتمال مدفن یکی از شخصیت های دینی صاحب نام عهد اسلامی است و ساختمان مقبره در دوره ایلخانان احداث شده است.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، باستان شناسی ، مقابر برجی ، استان البرز ، گردان ، دوره ایلخانی.