مبانی پست مدرنیسم در هنرهای تجسمی

پسا مدرنیسم اشاره به دوره زمانی نسبتا مشخصی از میانه قرن بیستم به بعد است که وجوه متفاوتی از فرهنگ و اقتصاد و سیاست تا هنر را در بر می گیرد. هنر پست مدرن از دل مدرنیته و در مقام منتقد آن سر بر آورد. اگر چه اکثر خصلت ها و خصوصیات مدرنیسم را به ارث برد اما به انحای گوناگون در جهت حذف هنر مدرن پیش رفت. آرنولد توینبی تاریخ نویس انگلیسی ابداع کننده این مفهوم و عنوان است و اصطلاح پست مدرنیسم را در سال 1938 در اشاره به دوره نوین اروپا به کار برد که آمیخته شدن فرهنگ ها و از بین رفتن مرزهای فرهنگی آغاز شده بود. ظهور و بروز پسامدرنیسم در هنرها متفاوت است و گاه در بعضی از زمینه ها هیچگاه بروز نیافت. عصر پست مدرن عصر انتخاب های متعدد و مداوم در حال رشد است، عصر دانش سازمان یافته، ارتباطات جهانی و سیبرنتیک و گرایش به کثرت گرایی و التقاط گرایی فرهنگی مشهور ترین تحول در فضای پست مدرن است. پست مدرنیسم بی هدف، آنارشیست، بی شکل، افراط کار، همه گیر و دارای ساختار سطحی و شهرت طلب است. مجموعه ای از عوامل متفاوت و گاه ضد و نقیض تشکیل دهنده می ساختار کلی هنر پست مدرن هستند. اصلی ترین زمینه های بروز پست مدرنیسم در هنرهایی همچون معماری، عکاسی، نقاشی، مجسمه سازی در قالب های ترکیبی و امتزاج چند هنر مختلف به صورت هنر اجرا و یا چیدمان است

کلیدواژه ها:

هنرهای تجسمی ، پست مدرنیسم.