چالش های کاربست برنامه ریزی ارتباطی در نظام برنامه ریزی شهری ایران

امروزه برنامه ریزی ارتباطی به عنوان حد اعلی مشارکت افراد در فرایند تهیه با اقبال بسیاری در جهان روبه رو شده است. تطور رویکرد های برنامه ریزی کشور نشان می دهد بسیار محتمل خواهد بود دیر نپاید تا نسخه ای از برنامه ریزی ارتباطیدر نظام شهریکشور مورد استفاده قرار گیرد. در این پزوه تلاش می شود ابعاد مختلف برنامه ریزی ارتباطی مورد بررسی قرار گیرد و الزامات پیش روی، برنامه ریزی ارتباطی تشریح می شود. همچنین با بررسی نظام برنامه ریز کشور، مشکلات پشروی کاربست این رویکرد در ایران از سه منظر الزامات نظام برنامه ریزی شهری کشور، فرایندهای تهیه طرح های شهری و مهارت ها و توانائی های مورد نیا مورد بررسی قرار می گیرد. از نظر روش شناسی، پژوهش حاضر در زمره پژوهش های تفسیری- توسعه ای می باشد. اطلاعات مورد نیاز تحلیل با روش اسنادی و تحلیل داده های ثانویه جمع آوری شده است. در آخر مدلی واقع بینانه و با توجه به ویژگی های نظام برنامه ریزی شهری کشور برای کاربست برنامه ریزی ارتباطی به عنوان الگوی جدید در نظام برنامه ریزی شهری در کشور ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ارتباطی ، مشارکت ، نظام برنامه ریزی در ایران