طراحی شهری فضای جلوخان مسجد جامع با تمرکز بر نظریه مکان سوم

فضاهای عمومی معاصر عموما متناسب با نیازهای انسان امروز شکل نگرفته، زندگی اجتماعی در آنها آنگونه که باید در جریان نیست و نقش این فضاها صرفا به عاملی ارتباط دهنده بین مبدا و مقصد تقلیل یافته است. عدم وجود جریان زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی باعث جداسازی مردم از محیط و از یکدیگر شده و نتیجه آن ظهور نابسامانی در کالبد و ایجاد ناهنجاری های اجتماعی در فضاهای عمومی است. در این پژوهش با استفاده از نظریه مکان سوم و توجه به ضرورت وجود این فضاها که در بهبود عملکرد اجتماعی فضای عمومی نقش دارد، سعی بر این است که راهکارهای طراحانه را در جهت ساماندهی چنین فضاهایی ارائه نمودد و مفهوم مکان را در آنها متبلور کرد. در قسمت میانی نظری در خصوص فضای شهری و انواع فضاها با مطالعات انجام شده به معیارها و اصول کالبدی، بصری، اجتماعی، ادراکی در این رابطه می رسیم که به ما در جهت رسیدن به یک مکان سوم کمک می کند و در نهایت از طریق روش ها و تکنیک هایی نظیر نظرسنجی از متخصصین به روش دلفی و اولویت بندی معیارها مهمترین آنها را استخراج کرده و به شاخص های اصلی برای طراحی می رسیم. نتیجه نهایی این پژوهش رسیدن به تعیین چارچوب راهبردی جهت دستیابی به فضای جلوخان طبق نظریه ی مکان سوم و ارائه راهکارهایی در جهت ارتقاء فضای جلوخان در جهت رسیدن به مفهوم مکان سوم است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، فضای جلوخان ، مکان سوم