رویکردی تربیتی بر چگونگی نقش نماز در پیشگیری از وقوع بزه (با تاکید بر تفسیر آیه 45 عنکبوت)

پژوهش حاضر درنظر دارد که با تاکید بر مفاد و تفسیر آیه 45 سوره مبارکه عنکبوت؛ اتل ما اوحی الیک من الکتاب و اقم الصلاه ان الصلاه تنهى عن الفحشاء و المنکر ... ، با رویکردی تربیتی حقوقی به روش کتابخانه ای و استنادی، به شیوه توصیفی- تحلیلی، به تحلیل چگونگی بازدارندگی فریضه نماز به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای خودکنترلی از ارتکاب جرم و بزهکاری های اجتماعی بپردازد. بدین منظور پس از بررسی تفاسیر مختلف، نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، نمازی که با آگاهی و حضور قلب به جا آورده شود به نحو اقتضاء از فحشاء و منکر ممانعت نموده، اسباب طهارت روح و قرب الهی را در انسان فراهم آورده، قوای درونی او را تقویت نموده و به نسبت تحصیل شرایط کمال و روح عبادت نمازگزاران، میزان ممانعت آن از سطوح مختلفی برخوردار است. این فریضه ی الهی، قوه تشخیص نمازگزار را در تمییز بین صواب و خطا بارور ساخته و در او ملکه ای به وجود می آورد که به هنگام گناه، به عنوان عاملی تربیتی، به او هشدار داده، او را متوجه پروردگار ساخته و درنتیجه از ارتکاب معصیت دور می سازد. دلیل اقتضاء از دو جهت قابل توجه است جهت اول بعد ظاهریت آن است بدان معنا که همین ظاهر نماز استلزام مانعیت از گناه دارد که مطابق این نظریه انسان در حال نماز از انجام گناهان دوری می کند. و بعد دوم آن این است که حالت نفرت از گناه در ضمیر انسان به وجود آورده و او با عنایت به محتوای نماز و الفاظ و اذکاری که در آن وجود دارد از بزه دوری می کند.

کلیدواژه ها:

پیشگیری ، جرم ، نماز ، قرآن ، آیه 45 عنکبوت