رابطه ی خودپنهانی، انعطاف پذیری روانی و تلاش کمال گرایانه با بهزیستی ذهنی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

بهزیستی ذهنی یکی از مسایل با اهمیت در رشد و پویایی قشر دانشجویان دانشگاه است. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه خودپنهانی، انعطاف پذیری روانی و تلاش کمال گرایانه به عنوان پیش بین های بهزیستی ذهنی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران در سال تحصیلی 1395 - 1396 شهرستان اهواز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. در این مطالعه، نمونه شامل 100 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودپنهانی SCS ، پرسشنامه انعطاف پذیری روانی PFQ ، خرده مقیاس تلاش کمال گرایانه PSSS و مقیاس بهزیستی ذهنی MWBS بودند. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بهزیستی ذهنی با انعطاف پذیری روانی P<0/01 و تلاش کمال گرایانه P<0/01 رابطهی مثبت و معنی دار و با خودپنهانی P<0/01 رابطه منفی معنی داری دارد نتایج تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین به ترتیب تلاش کمال گرایانه P> 0/001,β=0/68 خودپنهانی P> 0/001,β=-0/22 و انعطاف پذیری روانی P> 0/01,β=0/12 بیش ترین قدرت پیش بینی متغیر ملاک را داشتند. در مجموع، 77 % از واریانس بهزیستی ذهنی توسط متغیرهای پیش بین قابل 4 تبیین است. لذا نقش محوری تلاش کمال گرایانه به عنوان یک ویژگی شخصیتی که در رشد و پویایی جامعه دانشجویان دانشگاهی نقش برجسته دارد و همچنین ویژگی خودپنهانی و انعطاف پذیری روانی باید در کانون توجه مداخلات و برنامه ریزی ها برای افزایش بهزیستی ذهنی و کاهش مخاطرات عدم سلامت روانشناختی باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی ذهنی ، خودپنهانی ، انعطاف پذیری روانی و تلاش کمال گرایانه