ادله الکترونیکی (دیجیتال) به عنوان ادله اثبات جرم و دعوی

ادله الکترونیکی که شامل داده های موجود در محیط شبکه های کامپیوتری و سایبری می باشند از مباحث مدرن حقوقی می باشند. همین ادله، در موضوع اثبات دعاوی و جرایم، نقش عمده ای می توانند داشته باشند حتی می توان گفت که در بسیاری از موارد، می توانند بدون اینکه در دادگاه مطرح گردند از اسناد الکترونیکی اطمینان بخش مهمی در معادلات تجاری منجمله موضوعات تجارت الکترونیک قرار گرفته و یا از آیتم های مهم، جهت پیشگیری از جرایم احتمالی باشند. این ادله زمانی کارکرد اصلی خود را دارا خواهند بود که علاوه بر دکترین های حقوقی، در قوانین جاری کشورها نیز جایگاه اصلی خود را داشته باشند. پس از آن شاهد ضمانت اجراهای قوانین مرتبط با این ادله در سطوح مختلف جامعه خواهیم بود. ادله الکترونیکی می توانند انواع مختلفی را دارا باشد که شاید از لحاظ محتوا با نوع سنتی ادله، منجمله سند (بصورت مکتوب)، شهادت و اقرار متفاوت باشند ولی نتیجه ای که از آنها حاصل می شود همان نتیجه ادله سنتی خواهد بود با تفاوت در ماهیت و دقت و استنادپذیری آنها، که طبعا با توجه به ماهیتشان نسبت به ادله بسنتی، قابلیت استناد پذیری بیشتری را دارا خواهند بود. بحث ادله الکترونیکی یا همان ادله دیجیتال، جزء مباحثی است که در چند دهه اخیر، تحقیقات مختلفی روی آنها صورت گرفته و می گیرد و در قوانین اخیر التصویب ایران نیز منجمله قانون تجارت الکترونیک (مصوب 1382) و قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1392) و آیین نامه اجرائی نحوه نگهداری و مراقبت از ادله الکترونیکی (مصوب 1393 / 5 / 12 ) مورد اشاره قرار گرفته اند. علیرغم گستردگی موضوع ادله الکترونیکی، در مقاله حاضر سعی بر این خواهد شد علاوه بر تعریف مفهومی ادله الکترونیکی، برخورد نظام قضایی ایران و کشور آمریکا و همچنین استادپذیری ادله الکترونیکی و آزمایشگاههای جرم یابی دیجیتال نیز ولو بطور کلی مورد بررسی قرار گیرند

کلیدواژه ها:

دلیل ، الکترونیک ، دیجیتال ، کامپیوتر ، رایانه ، مسایبر ، اینترنت ، اثبات ، دیتاه داده.