چگونگی تربیت دینی بر اساس آیات دعوت اسوه های قرآن دعوت به انفاق

شناخت اسوه ها و روش تربیتی آن ها در تربیت دینی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. مقاله حاضر به منظور توصیف مبادی عمل انسان ونقش آن در تربیت دینی، با محور قرار دادن عمل خیر و توصیف مبادی آن بر اساس نظریه انسان عامل ، با استفاده از روش تحلیل محتوا ، به بررسی شیوه های دعوت اسوه های قرآن (حضرت ابراهیم (ص) و حضرت محمد(ص) )پرداخته است. با توجه به شرایط کنونی جامعه اسلامی ایران و نقش عمل اخلاقی انفاق در اقتصاد مقاومتی ، عمل انفاق در بعد اخلاقی آموزه های دین انتخاب و با بررسی آیات نمونه، مبادی مورد توجه وتاکید اسوه های قرآن در دعوت به انفاق شناسائی وبه لحاظ اصول وروشهای تحقق هر کدام از مبادی، مورد تحلیل تربیتی قرار گرفته اند. نتایج این بررسی نشان می دهد که اسوه های قرآنی برای دعوت به انفاق به سه مبدا معرفت، میل، اراده توجه داشته و به مبداء معرفتی وارادی بیشتر از مبدا میلی تاکید نموده اند. با توجه به ترتیب وتاثیر مبادی عمل در یکدیگر، با تاسی به شیوه تربیتی اسوه های قرآن در دعوت متربیان به انفاق می توان بر اساس مبادی معرفتی، میلی و اردادی و با تکیه بر اصول: تحول باطن ، تفکر، آزادی واختیار، فضل، محبت، اعتدال، تذکر، تقدم اهم و ... و استفاده از روشهایی همچون: تشویق (به عمل بخشش، میانه روی وتفکر استدلالی)، مهرورزی فرا دینی، یادآوری فرصت ها و اولویت بندی در راستای اقتصاد مقاومتی دیگران را دعوت به انفاق نمود.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، چگونگی تربیت ، انفاق ، حضرت ابراهیم ، حضرت محمد ، قرآن.