کاربرد شناسایی زیر سیستم شهری در ارائه راهکارهای بهبود سازوکار اجرایی مدیریت شهری

زیرسیستم مدیریت شهری در سطح محلی رامی توان بعنوان مجموعه ای از عناصر رسمی و غیر رسمی مستقرو با حوزه عملکرد محلی تعریف کرد که اداره امور شهر را به عهده داشته و یا در آن تاثیر دارند. از دیدگاه خاص سیستم مدیریت شهری وایجاد شهرداری بعنوان کلیدی ترین عنصر این سیستم، کلیه شهرها برحسب دو شاخص جمعیت شهر و توان مالی شهرداری به دوازده طبقه تقسیم و درجه بندی شده اند. روند خصوصی سازی امور بعنوان یک گرایش حاکم جهانی درتمام عرصه های اقتصادی و مدیریتی، درعرصه مدیریت شهری نیز بصورت فزاینده ای رواج یافته است. راهکارهای قابل پیشبرد در راستای این هدف عبارتند از لزوم تفکیک و تمایز آماده سازی خدمات از تولید خدمات: آماده کردن خدمات به معنای تصمیم گیری در مورد کیفیت و کمیت یک خدمت و اطمینان از عملی بودن آن به لحاظ مالی و اجرایی است، اما تولید خدمت تشریح کننده عملیات و مدیریت نیروی انسانی و سایر منابع لازم برای ارائه آن خدمت است. اکثر سیستم های پیشرفته مدیریت شهری فقط آماده سازی خدمات را دراختیار خود گرفته و تولید و ارائه خدمات را به موسسات خصوصی واگذار کرده اند وخود نقش هدایت، نظارت و کنترل را ایفا می کنند. و خدمات مورد علاقه بخش خصوصی: ارائه خدمات توسط بخش خصوصی در مواردی ممکن است بسیار کارآمد باشد که مصرف کنندگان بتوانند از عهده هزینه آن برآیند.. واگذاری سایر خدمات از قبیل آب ، فاضلاب و برق ، حمل و نقل ریلی، خدمات آموزش و بهداشتی تنها در صورتی پذیرفتنی خواهد بود که مدیریت شهری دارای ظرفیت و قابلیت لازم برای جلوگیری از زیاده طلبی های افراطی توسط بخش خصوصی بوده و از فراهم بودن خدمات برای مصرف کنندگان کم درآمد، اطمینان داشته باشد. میزان کمک های دولت مرکزی و غیره انعکاس مییابد.تشخیص جایگاه هر شهر و شهرداری در این گروهبندی و نیز تحولات آن در طول زمان برعهده وزارت کشورو با تایید سازمان امور اداری و استخدامی است و درجه بندی شهرداری باید به تایید وزیر کشور رسیده باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت شهری ، برنامه ریزی شهری ، نظامهای برنامه ریزی ، مدیریت اجرایی