بررسی تاثیر روانشناسی محیطی نور – رنگ و فرم در فضاهای درمانی در راستای کاهش طول درمان

فضاهای درمانی یکی از مهمترین عناصر شهری درجه اول ازنظر اهمیت میباشند، با توجه به ماهیت عملکردی این فضاها و نقش آنها در سطح سلامت جوامع و نیاز روزافزون به ساخت و توسعه این بناها در کشور، اهمیت نوآوری در طراحی این مراکز مشخص میشود، طرحهای مطلوب معماری به هر منظور که باشند فقط درصورتی میتوانندکاملامفید واقع گرد ند که در آنها فضاهای مختلف بر اساس نیازهای استفاده کنندگان درجهت بهبود و تسریع فعالیتهای گوناگون طراحی گردد. از آنجایی که بیمار، همراهان وی، پزشکان و سایر کارکنان مجموعه های درمانی دارای سلسلهمراتب متنوع و وسیعی از نیازها هستند، فضای فضای درمانی باید قابلیت پاسخگویی به تمامی این نیازها اعم از فیزیکی، روانی و معنوی را داشته باشد. ولی متاسفانه در قرن اخیر با بیتوجهی به ابعاد مختلف وجودی انسانها تنها کالبد فیزیکی بنا و جسمانی انسانها در طراحی فضاهای درمانی موردتوجه قرارگرفته و بی توجهی به عناصر شرایط محیطی از قبیل نور-رنگ و فرم، منجر به ایجاد مراکزی مملو از استرس، افسردگی و نگرانی شده است؛ که این خود باعث کندی بهبودی و افزایش طول درمان در بیماران خواهد گردید. یکی از گروه هایی بیماران که در این مورد آسیب پذیرترند کودکان هستند.هدف از این تحقیق بررسی شرایط محیطی و تاثیر آن در کاهش طول درمان بر کودکان بیمار میباشد. با توجه به فضاهای درمانی، بخصوص فضای درمانیهای فوق تخصصی یکی از ضروری ترین نیازهای جوامع در حال پیشرفت میباشند. کمبود این فضاها در منطقه غرب کشور به ویژه در کلانشهری مثل کرمانشاه احساس و به همین منظور درصدد طراحی مجموعه گردیده است و از آنجایی که در طراحی فضاهای درمانی با توجه به عملکرد آنها، بیشترین تاثیر به عهده شاخصه های نور، رنگ و فرمهای تاثیرگذار بصری میباشد در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از منابع میدانی– کتابخانهای به روش توصیفی تحلیلی و مشاهده، به ماهیت محیط ومولفه های آن (نور–رنگ و فرم و..) موردبررسی قرار گیرد و در انتها به کاربرد این عناصر در طراحی تاکید گردیده است.