زیباشناسی در معماری اسلامی

تا با معرفی و تشریح ویژگیها و مبانی زیبایی در هنر اسلامی و تعمیم آنها به معماری ، گوشه ای از این مباحث نظری را در قالب زیبایی جلوه ذات پروردگار است. در واقع زیباییهای موجود در این عالم ظرف ظهور و نشانه هایی از زیبایی مطلق یعنی خالق یکتا هستند. زیبایی یکی از بنیادی ترین عناصر حکمت هنر است و هنر به مثابه ابزار و فعلی برای آفرینش و خلق زیبایی به دست بشر می باشد و معماری به عنوان هنری که در مقایسه با سایر رشته های هنری ارتباط موثر و ملموس تری با جامعه بشری دارد، طبیعتا سهم قابل توجهی در بیان زیبایی ها دارد. به گواه بسیاری از اندیشمندان ، مقوله هایی نظیر زیباشناسی و هنر بر اساس جهان بینی ، فرهنگ و باورهای هر جامعه ای توصیف و تعریف میشوند. که این توضیح و تفسیر در جوامع اسلامی که دارای هویت فرهنگی غنی تری می باشد) ، قدری دشوارتر خواهد بود. بدون شک هرگاه هدف ، پرداختن به مقوله زیباشناسی معماری از دیدگاه فرهنگ اسلامی باشد، داشتن شناخت کامل از مباحث نظری حوزه زیباشناسی اسلامی ضرورت می یابد. مقاله حاضر از نوع کیفی و بر روش توصیفی و تحلیلی استوار بوده و برآن خواهد بود عناوینی همچون منشا ، ماهیت مبانی و معیارهای زیبایی بیان کند. با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی با هدف بررسی زیباشناسی در معماری اسلامی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، معماری ، جهان بینی اسلامی ، هنر