تاثیر ادبیات و شعر فارسی برشعر عربی معاصر خوزستان

ایران به دلیل همجواری با بسیاری از کشورهای عربی از دیر باز ارتباطی وثیق با آنان داشته است. تاریخ این ارتباطات به قرن ها قبل از ظهور اسلام بر می گردد. می توان این رابطه را در آن زمان به ارتباط اقتصادی و تجاری و گاه نظامی به منظور دفاع از حریم کشورهایی همچون یمن و عراق در هنگام حمله دشمن دانست. پس از اسلام این ارتباطات وسیع تر شد بطوری که برای آگاهی یافتن از گذشته هر کدام از این کشورها گاهی بایدتاریخ همه آنها مورد بررسی قرار گیرد. در زمان رشد و شکوفایی علم و فلسفه و ادب نیز در قرن های اولیه ظهور اسلام کمتر شاخه ای از علوم آن زمان را می بینیم که ایرانیان در آن به زبان عربی یا فارسی کتابی ننوشته باشند. در این میان تاثیر و تاثرات فرهنگی در شعر و ادب نمود بیشتری داشته و خوزستان به دلیل مجاورت با برخی کشورهای عربی مانند عراق به شکل بارزتری این تاثیر را در آثار ادبی خود نشان می دهد. شاعران بزرگی مانند ابو نواس اهوازی، ابو هلال عسکری، ابن سکیت و دعبل خزاعی و در سده های اخیر ، ابن معتوق موسوی، ابن بالیل موسوی و دیگران همه از این منطقه برخاسته اند. این تحقیق مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی است وبه تحلیل سروده های شاعران جوان خوزستانی و بررسی میزان تاثیر پذیری آنان از مضامین شعر فارسی پرداخته است.آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار خواهد گرفت ابتدا نگاهی گذرا به تاریخ قدیم ادب عربی و فارسی و شیوه تاثیری پذیری این دو از هم است، سپس به وجه خاص به گوشه ای از این تاثیرات در شعر عربی معاصر خوزستان به ویژه شعر شاعران جوان پرداخته می شود. شعر عربی خوزستان با توجه به گذشته تاریخی درخشان خویش تاکنون نتوانسته است ، جایگاه واقعی خود را از نظر ادبی باز یابد، اما این شعر از یک قرن پیش به این طرف تحت تاثیر سبکها و مضامین ادب فارسی در دو عرصه فصیح و عامیانه بوده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، ادبیات عربی ، شاعران معاصر عرب خوزستان