زیبایی های کلامی در شاهنامه فردوسی

شاهنامه ی فردوسی گذشته از آنکه شاهکاری فناناپذیر است و نشان دهنده ی عظمت و شکوه گذشته اقوام ایرانی می باشد، مجموعه ای است مشحون از انواع صنایع ادبی و نکات علمی و فلسفی که هر کس با ذوق و سلیقه خاص خویش می تواند خواستنی های خود را در آن بیابد. به دلیل ارزش ملی و هویتی و همچنین زیبایی های ادبی و کلامی شاهنامه فردوسی، همواره شاعران و نویسندگان در طی قرون گذشته احترام خاصی به این اثر گران سنگ قائل شده و انعکاس افکار و زبان ادبی آن را در آثار ادبی خود، باعث افتخار و مباهات می دانستند. به جرات می توان ادعا کرد که هیچ سبک ادبی را بعد از قرن چهارم نمی توان سراغ گرفت که از نظر زبانی یا فکری، تحت تاثیر اندیشه ها و ارزش های ادبی شاهنامه نباشد. این مقاله سعی دارد ما را بیشتر با شاهنامه ی فردوسی و زیبایی های کلامی موجود در آن آشنا کند و بعد هم به قصه ها و ارزش هایی که در شاهنامه به آن اشاره شده است بپردازیم و هدف بنیادین ما این است که اهمیت و جایگاه شاهنامه در زبان فارسی بپردازیم و به این نتیجه خواهیم رسید که شعرهای شاهنامه معجونی از افکار و اندیشه ها و مضامین دوره های گذشته است و سهم بسزایی در آفرینش مضامین دارد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، ادبی ، ارزش ها ، زیبایی کلامی