بررسی دو مفهوم عشق و معرفت از حقیقت امانت در متون نظم و نثر عرفانی

آیه 72 سوره احزاب به آیه امانت شهرت دارد. موضوع این آیه، امانتی الهی است که از سوی خداوند منحصرا به انسان سپرده شده است، این مفهوم آسمانی از مفاهیم و استشهادات قرآنی پربسامدی است که در متون نظم و نثر فارسی به ویژه آثار عرفانی انعکاس یافته است. در باره چیستی این امانت و مفاهیم و مصادیق آن شاهد اختلاف نظر هایی هستیم که تعدد دیدگاه ها را در این باب در آثار نظم و نثر فارسی، رقم زده است. نگارنده در این مقاله کوشیده است تا دو مصداق (عشق و معرفت) از مصادیق آیه امانت را که در متون نظم و نثر عرفانی انعکاس پیدا کرده است، تحلیل و تبیین نماید. بر اساس پژوهش حاضر، آنچه اهل معرفت از امانت معروضه در آثار خود به دست داده اند، نشان می دهد که بیشتر اهل معرفت حقیقت امانت را، عشق یا یکی از لوازم و خواص آن یعنی معرفت دانسته اند. این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

امانت ، ظلومی و جهولی ، عشق ، معرفت ، بار امانت