رابطه بین حقوق شهری، حقوق شهروندی و حقوق بشر از منظر حقوق داخلی و حقوق بین الملل

حقوق و قوانین شهری ضرورت اجتناب ناپذیر جامعه شهری جهت جلوگیری از هرج و مرج و ایجاد نظم و امنیت و آسایش در جامعه بوده و از شاخه های حقوق عمومی و جزء قوانین امری می با شد. مدیریت شهری موظف است با بکارگیری سیاست هایی که با شفافیت، عدالت محوری، مشارکت دادن مردم، تساوی حقوق مردم در برابر قانون، پاسخگویی، گرایش به توافق عمومی، مسئولیت پذیری و غیره توام است، حقوق ساکنین شهر را تامین کند. در چنین شرایطی عملا قسمت بزرگی از حقوق شهروندی نیز که از سوی قانون اساسی و سایر قوانین عادی کشور بر تابعین خود محترم شمرده شده و تضمین گردیده است تامین می شود. حقوق شهروندی که علاوه بر برخورداری از حقوق شهری، شامل کلیه حقوق مدنی، سیاسی و امکان دستیابی به حقوق اقتصادی اجتماعی نیز می باشد، وقتی از تابعیت پا فراتر گذاشته و مورد توجه جامعه بین الملل قرار می گیرد، بخش عمده حقوق بشر را تشکیل می دهد. داشتن محیط زیست مناسب و آب و هوا و خاک غیر آلوده و سالم برخورداری از حقوق برابر در مقابل قانون، عدالت محوری، عدم تبعیض، برخورداری از امنیت و آرامش و آسایش، برخورداری از بهداشت عمومی و بهزیستی، تامین حقوق کودکان و سالخوردگان و معلولین و غیره که تامین آنها از حقوق شهری انتظار می رود، دقیقا قسمت بزرگی از اهداف حقوق شهروندی و همچنین حقوق بشر شناخته می شوند که مورد توجه و حمایت حقوق داخلی ایران و حقوق بین الملل عمومی است. متاسفانه حقوق تجارت بین الملل و حقوق سرمایه گذاری خارجی که شاخه های دیگری از حقوق بین الملل هستند، در چند دهه اخیر بعلت غلبه دیدگاه نئولیبرالیسم اقتصادی، به خاطر حفظ مالکیت خصوصی و منافع شرکتهای چندملیتی در تقابل با مواردی از حقوق بشر قرار گرفته اند. از جمله این موارد می توان به حقوق محیط زیست که یکی از جنبه های بارز حقوق بشر است، اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهری ، حقوق بشر ، حقوق بین الملل ، حقوق محیط زیست ، نئولیبرالیسم