بررسی میزان آسیب پذیری شهر در برابر بحران های طبیعی با تاکید بر زلزله مطالعه موردی هسته مرکزی شهر اهواز

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی را تحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. برای شناخت مدیریت بحران شهر و آسیب پذیری مناطق شهری در برابر بالیای طبیعی، بررسی عامل های اصلی موثر در آسیب پذیری مدیریت بحران شهری نیاز است.مدیریت بحران در منطقه یک شهر اهواز ) به دلیل قرارگیری در حوزه میانی شهر و وجود هسته تاریخی، تجاری، درمانی و وجود بافت فرسوده گسترده، تراکم بالای ساختمانی، جمعیتی و تمرکز سرمایه( در جهت افزایش ایمنی جانی، مالی و روحی در زمان وقع بحران های انسان ساز می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است. ابزارگردآوری اطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی بوده است.همچنین برای طراحی نقشه ها از نرم افزارGIS استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از نظر درصد آسیب پذیری، محلات آزادشهر، آخرآسفالت و باغ شیخ، پادادشهر و عبدالحمید به ترتیب بیشترین میزان را دارا هستند. علت این امر را باید در بافت فرسوده، تراکم باالی جمعیت در سنین پایین و کهن سال و همچنین مقاومت پایین نوع اسکلت بناهای این محالت دانست. در مجموع بیش از %50 از بناهای شهری منطقه یک در پهنه آسیب پذیری بسیار زیاد و زیاد قرار دارند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، مدیریت بحران ، کالبدی ، منطقه یک شهر اهواز