اصول طراحی محله دوستدار کودک بر اساس مدل نیازهای مازلو

کودکان عامل پیوند نسلهای گذشته و آینده در هر جامعه محسوب می شوند. در صورت لزوم، اصلاح محیط اجتماعی نیز در هر جامعه از طریق کودکان میسر است. بنابراین، نحوه رفتارهای برخاسته از خانواده و جامعه بر روی کودک به مانند نوشته ای است که بر سنگ نقش می بندد. شهر و در مقیاسی کوچکتر محله، منزلگاه شکل گیری هویت اجتماعی کودکان می باشد. ریشه فراخوان شهر دوستدار کودک در این موضوع است که با آنکه شهرها منزلگاه بخش روزافزونی از کودکان جهان هستند، هنوز بیشتر شهرها برای کودکان مطلوب نیستند و حاکمان جامعه گامهای اندکی برای برآوردن نیازهای کودکان برداشته اند.کودکان سرمایه های ارزشمند آتی هر شهری به حساب می آیند ولی مسئله پژوهش این است که عملا در طراحی شهرهای ما به نیازهای کودکان توجه نمیشود و یا جایگاه کودکان خیلی کمرنگ در طراحی ها لحاظ میشود. آبراهام مازلو با توجه به رویکرد انسان گرایی که داشت نیازهای انسان در طول زندگیش را به صورت سلسله مراتب نیازها دسته بندی کرده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. باتوجه به اینکه گروه مورد مطالعه ما کودک است سعی بر آن داریم تا بتوانیم نیازهای کودک را در محلات شهر با سلسله مراتب نیازهای مازلو تطبیق دهیم. هدف پژوهش حاضر ارائه یک سری اصول برای طراحی محله دوستدار کودک میباشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد محلات ما دوستدار کودک نیستند و باید اقداماتی جهت رفع نیازهای جسمانی، ایمنی، امنیت، تعلق داشتن، احترام، خودشکوفایی، زیبا شناختی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

شهر دوستدار کودک ، محله ، کودک ، سلسله مراتب نیازهای مازلو ، تعلق مکانی.