نقش هنرسازه تکرار در شعر پایداری محمود درویش و قیصر امین پور

تکرار، از آرایه های ادبی و به معنای دوباره یا چندباره آوردن اجزای تشکیل دهنده کلام است. این عنصر، موجب ایجاد توازن و موسیقی در زبان شعر و برجسته نمودن مفاهیم آن میگردد و از اهتمام ادیب نسبت به نکته یا مسالهای پرده بر میدارد. از این منظر میتوان به رمزگشایی رویکرد وی به انواع تکرار و نیز بررسی شیوه ادبی او پرداخت. محمود درویش، شاعر مقاومت فلسطین و قیصر امین پور، شاعر متعه6د ایران از جمله شاعرانی هستند که از گونه های: تکرار حرف، تکرار واژه و تکرار جمله به منظور انتقال اندیشه و پیام مورد نظر خویش یاری جستهاند و به کارکرد زیبایی شناختی و هنری آن در ایجاد نغمه جذ6اب و گیرای ادبی نظر دارند و با به کارگیری آگاهانه این ابزار توانسته اند میان واژگان شعر و مضامین پیش روی، پیوندی پویا و همسو برقرار نمایند و از این رهگذر به ارزش ادبی و هنری سروده های پایداری خویش بیفزایند. با عنایت به کارکردهاو ظرفی6ت-های فرا زبانی پدیده تکرار در کلام محمود درویش و قیصر امینپور، مقاله حاضر با استفاده از شیوه توصیفی- تحلیلی به تبیین کارکردهای لفظی و معنایی پدیده تکرار در برخی سروده های پایداری و میهنی آن دو میپردازد.

کلیدواژه ها:

محمود درویش ، قیصر امین پور ، تکرار ، انتقال مفاهیم پایداری ، سبک.