مقایسه و تحلیل فرهنگ عامه در بخش تاریخی شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری با تکیه بر مشاغل

یکی از راه های انتقال معانی از سوی شاعران و نویسندگان، بهره گیری مطلوب و مفید از فرهنگ عامه است . باورهای عامیانه بیانگر عادات، عقاید و اعتقادات و طریقه زندگی توده مردم است. فردوسی و طبری از جمله شاعران و نویسندگان توانایی به شمار می آیند، که فرهنگ عامیانه و به تعبیری، سنت ها و آداب ورسوم ، باورها و معتقدات مردم زمان خود را ضمن آثارشان به یادگار گذاشته اند. از آن جا که آشنایی با این باورها هم به دلیل لزوم آگاهی از اعتقادات و فرهنگ پیشینیان و هم به جهت درک بهتر آثار شاعران و نوی سندگان پار سی گوی ضرورت دارد ، این جستار که به روش تو صیفی – تحلیلی سامان یافته، نیز به برر سی مقای سه ای فرهنگ عامیانه با محوریت م شاغل از بخش تاریخی شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری می پردازد. از مقایسه ی حضور مشاغل در دوکتاب محل بحث شباهتهای زیادی در مورد شغلهای دولتی دیده می شود ؛ اما از حیث ذکر پی شه های آزاد یا غیر واب سته به دولت، درتاریخ طبری جز ا شاره ای مخت صر به کفشگر نشانی از مشاغل دیگر دیده نمی شود؛ اما در شاهنامه به صورت مفصل تری به این مولفه پرداخته شده است وآن هم به دلیل طبع و ذوق شاعرانه فردوسی است، چراکه شاعران به حسب حساسیتی که در طبع و ذوق خود دارند ، بیش از مورخان که به ثبت وقایع ناظرند تا پرداختن به حواشی، از فرهنگ عامه تاثیر می پذیرند. بنابراین به جرات می توان گفت که فردوسی بیش از طبری به فرهنگ عامه از جمله پیشه ها توجه داشته و از آن در این اثر سترگ استفاده کرده است

کلیدواژه ها:

فرهنگ عامیانه ، شاهنامه ، تاریخ طبری ، زندگی مادی ، مشاغل.