شخصیت پردازی وهوش هیجانی در مقامات بدیع الزمان همدانی وبوستان سعدی شیرازی

مقامات بدیع الزمان همدانی از با ارزش ترین متون در ادبیات عربی است که همواره مورد توجه ادبا ونویسندگان بوده است. شخصیت پردازی وداستان نویسی بدیع الزمان چنان زیبا بوده که مورد توجه ادبا وحتی عامه مردم قرار گرفته است. سعدی نیز در داستان پردازی وشخصیت پردازی در بوستان وحتی گلستان به شیوایی پرداخته است. تمام عناصر داستان رادر حکایت های خود بکار برده است. این دو نویسنده گرانسنگ از لحاظ روانشناسی نیز شخصیت های داستانیشان بی شباهت نیست. شخصیت های مقامات وبوستان هردو به صورت یکسان از هوش هیجانی خود برای پیش برد اهداف خود استفاده می کردند وتکدی گری آنها یا از طریق سخنوری وبلاغت زبانشان بوده، یا به کمک درماندگی وبیان وضعیت ظاهری خود بوده است.در این جستار تلاش بر آن است که روش توصیفی-تحلیلی شخصیت پردازی وهوش هیجانی در مقامات بدیع الزمان همدانی وبوستان سعدی مورد بررسی قرار گیرد.وبا توجه به نظریه هوش هیجانی مطرح در حوزه روانشناسی، شخصیت متکدی مورد بررسی ومطالعه قرار گیرد. تحلیل روانشناختی شخصیت متکدی روشن می کند که آنان به لحاظ شخصیتی افرادی باهوش هیجانی بالایی بوده وبا بهره گیری از آن، رفتارها وکنشهای خویش را اصلاح می کردند.

کلیدواژه ها:

مقامات ، بدیع الزمان ، بوستان ، سعدی ، شخصیت پردازی ، هوش هیجانی