سیستان، مکان اسطوره ای شاهنامه و ارتباط آن با قهرمان اسطوره ای

اسطوره، یکی از مهمترین و کهن ترین بخشهای ادبیات فارسی است. اساطیر، آیینه روشن ذهن و ضمیر بشر است و جلوگاه حقایق انسانی در طول تاریخ. هدف از ایجاد اساطیر بازآفرینی فرهنگ گذشته و بیان آرمانهای جاودان ذهن انسان است. از اینرو اساطیر بیانگر الگوهای برتر و انسانهای آرمانی است. خلاقیت و نبوغ فکری بشر، اساطیر را که حالتی آرمانی و غیرقابل دسترس دارند، به حماسه مبدل میسازد تا از رهگذر عینی شدن و تاریخی گشتن، امکان نزدیکی به مرزهای آرمانی فراهم گردد. در اساطیر معمولا مکان اساطیری با قهرمان اساطیری در ارتباطی تنگاتنگ قرار میگیرد. همانگونه که قهرمان اساطیری یک ابر انسان یا انسان آرمانی است پرورد نگاه وی نیز باید آرمانشهر میباشدکه شر و بدی در آن راه ندارد و زیستگاه مناسبی برای انسان کامل یا آرمانی است. جستار حاضر به بررسی عناصر اسطورهای سیستان به عنوان جغرافیای پهلوانی ایران میپردازد سرزمینی که دارای فر ایزدی و از آفریده های پاک و مقدس ایزدان ایران باستان است و به این نتیجه میرسد که بن مایه های اساطیری سیستان، این سرزمین را فضایی مناسب برای پرورش جهان پهلوان اساطیری ایران ساخته است.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، سیستان ، مکان اسطوره ای ، قهرمان اسطوره ای