رویکرد نمادگرایی دینی در شعر آیینی رضوی شفق

بارگاه منور رضوی و وجود ملکوتی علی بن موسی الرضا علیه السلام در ایران از قرن سوم هجری تا امروز قریحه شاعران را در سرودن شعر آیینی رضوی از نوع جوششی ترغیب نموده است . تلالو انوار قدسی رضوی در شعر شاعران معاصر از گونه ادبیات مقاومت و پایداری دینی آیینی ارادات شاعران ،التزام و تعهد ادبیات را نشان می دهد .در دوران معاصر محمد جواد غفورزاده شاعر خراسانی متخلص به شفق در شعر آیینی رضوی به ابعاد شخصیت وجودی امام رضا (ع) اقبال نموده است . رویکرد نمادگرایی دینی در شعر آیینی رضوی شفق با روش توصیفی - تحلیلی موضوع نوینی ست که تاکنون به آن پرداخته نشده است . از این نگاه شخصیت ها ، اعمال ، اشیاء ، مکان ها و زمان ها مقدس می نماید و هرکدام در نمادگرایی دینی مفاهیم خاص می یابد . مظلومیت هجرت ،غربت ،شهادت ، دشمن ستیزی و انتظار بن مایه ها و مولفه های ادبیات پایداری به تاثیر از گفتمان رضوی در شعر آیینی شکل می گیرد .وفور واژگان دینی و مذهبی ، مضامین قرآنی و نوآوری های ادبی در قالب غزل مثنوی ، رباعی ها و دوبیتی ها (چهارپاره) بر زیباشناختی شعر آیینی رضوی شفق می افزاید .

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، ادبیات آیینی ، نماد گرایی دینی ، محمد جواد غفور زاده ، امام رضا (ع)