بررسی و مقایسه عنصر زمان از دیدگاه جرالد پرینس و ژرار ژنت در دو داستان از هاروکی موراکامی( بید نابینا ، زن خفته ) و ( میمون شیناگاوا )

رویدادهای نقل شده در روایت بر محور زمان سازماندهی میشوند . یکی از راه هایی که باعث عینی شدن این امر انتزاعی میشود ، کنش روایت است . بر مبنای تحلیل ساختارگرایان ، زمان یکی از مولفه های اصلی پیشبرد هر روایت است که به همراه علییت ، خط داستان را پیش میبرد . جرالد پرینس ( 1942) و ژرار ژنت – 2018 ) ( 1930 دو نظریه پرداز5 ساختارگرا ، در ارتباط با زمان در روایت ، دیدگاه هایی را بیان میدارند که ما به مقایسه این دو دیدگاه و بررسی آنها در دو داستان کوتاه بید نابینا ، زن خفته و میمون شیناگاوا از هاروکی موراکامی میپردازیم . و در آخر به این نتیجه میرسیم که ژرار ژنت برای اینکه یکی از پیچیده ترین مفاهیم روایت شناسی ، یعنی مسئله زمان را با الگوی ساده تری ارائه دهد فاصله زمانی و مدت زمان روایتگری در دیدگاه پرینس را حذف کرده ؛ مبحث سرعت روایت در دیدگاه پرینس را با دو مفهوم جداگانه تداوم و بسامد تعریف میکند . افزون بر آن ژنت با توجه به دیدگاه های نظریه پردازان دیگر در باب زمان ، کارکرد آن و گونه های آن در روایت ، نظریه های دیگر روایت شناسان را جرح و تعدیل کرده و تعریفی جامع تر و کامل تر را مطرح میکند . پژوهش حاضر به شیوه پژوهش5 توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

عنصر زمان ، جرالد پرینس ، ژرار ژنت ، بید نابینا – زن خفته ، میمون شیناگاوا