بررسی و تحلیل هنجارگریزی در شعر شفیعی کدکنی و بدرشاکر السیاب

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 391

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PLRC01_093

تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1398

چکیده مقاله:

زبان شعر، زبانی هنجارگریز است که شاعر با استفاده از ظرفیتها وتوانمندیهای زبان، از زبان هنجار وروزمره پا را فراتر مینهد ودر صدد خلق اثری هنری برمیآید. فرمالیستهای روسی، هنجارگریزی را یکی از روشهای آشناییزدایی زبان میدانند که شاعر به واسطه آن زبان شعر خود را میسازد. از این رو، شاعر با شکستن نرم وعادت از زبان هنجار که به صورت خودکار درآمده است باعث برجستهسازی زبان شعر خود میشود که این عمل به نوبه خود، کندی فرآیند ادراک را سبب میشود که غایتی زیباییشناختی دارد. در ادبیات فارسی وادبیات عربی نیز شاهد گونه های مختلف هنجارگریزی در شعر شاعران هستیم. شفیعی کدکنی وبدرشاکر السیاب، از جمله شاعرانی هستند که برای متمایز ساختن شعر خود به هنجارگریزیهای متفاوتی توجه نشان دادهاند. در این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی سعی شده است، گونه های مختلف هنجارگریزی در اشعار این دو شاعر مورد بررسی قرار گیرد تا نشان داده شود که چگونه این دو شاعر معاصر با استفاده از قابلیتهای زبان توانستهاند زبان شعری ناآشنا وبرجسته، ابداع کنند وباعث توجه دو چندان مخاطب به متن ادبی شوند، که غایت اثر هنری از نظر فرمالیستها است. همچنین میتوان گفت که اینان از تکنیکها و شگردهای همسانی برای ناآشنا کردن زبان شعری خود استفاده کرده اند.

نویسندگان

مهین حاجی زاده

دانشیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.

مایه گوزل بهمن

کارشناس ارشد دانشگاه شهید مدنی آذربایجان