بررسی سیماب (جیوه) در شعر فارسی با نگاهی به ویژگیهای آن در علم شیمی

ادبیات آیینهء زندگی است و در آن میتوان مظاهر مختلف زندگی را دید؛ یکی از جلوه های چشمگیر در شعر فارسی، اشارات علمی اعم از ریاضی، فیزیک، شیمی، گیاهشناسی، نجوم و سایر انواع علوم است؛ شاعران بزرگ قدیم اغلب حکیم بودند و مضامین شعری آنان گواه آشنایی آنان با علوم مختلف است. علم شناخت مواد و خاصیت آن را که امروزه بدان شیمی میگویند یکی از این علوم است. شاعران قدیم از انواع مواد و فلزات و خاصیتهای مختلف آن در شعرشان سخن گفته اند، سیماب (جیوه)یکی از این مواد است که مضامین بسیاری با آن ساخته شدهاست. در این مقاله که به شیوهء کتابخانهای انجام شده، به تحلیل و توصیف مضامین سیماب در شعر فارسی از منظر علم شیمی پرداخته شده است. بررسی کاربرد سیماب در شعر فارسی نشان داد که اشارات و سخنان شاعران قدیم درباره سیماب اغلب علمی و مطابق دانش شیمی است و میتوان با علم شیمی به توضیح آن پرداخت.

کلیدواژه ها:

جیوه ، سیماب ، شعر فارسی