بررسی عملکرد و مکانیسم های حرکتی سازه های تغییر شکل پذیر

سازه های تغییر شکل پذیر به جهت ویژگی ها و مزایای آن در چند دهه ی اخیر توسعه قابل توجهی یافته است. این نوع سازه ها کاربردهای زیادی در صنعت نوین ساختمان پیداکرده و در ساخت سیستم کلی بنا، پوشش سقف و نما در استادیوم ها، برج ها، منازل مسکونی متحرک، سازه های چادری، پل ها و حتی مبلمان شهر و منزل رواج یافته اند. وجه قابل تمایز یک سازه ی متحرک دخیل نمودن بعد چهارم در طراحی یعنی زمان است. به نحوی که تغییر در کل یا بخشی از بنا در بازه ی زمانی خاص سبب ایجاد انعطاف و هماهنگی با نیازهای محیطی و آسایشی کاربر می گردد. این موضوع باعث می شود تا علاوه بر برخورداری از ظاهری پویا، وزن سازه در مقایسه با سیستم های رایج برای ایجاد امکان تحرک به طور قابل توجهی کاهش یابد. هدف از این پژوهش بررسی عملکرد سیستم سازه ای تغییر شکل پذیر و شناخت انواع مکانیسم های حاصل از بهره وری سازه های نوین ازجمله قیچی سان، ورق تاشده، کش بستی، سازه های غشایی و یونیت های سبک قابل حمل است. در ابتدا ضمن تعریف مفهوم سازه های تغییر شکل پذیر، تاریخچه ای از تحولات صورت گرفته در این زمینه طی سالیان و فعالیت صورت گرفته توسط طراحان معروف، چرایی و سطوح نیاز به تغییر شکل پذیری در بنا و نهایتا ارائه ی دسته بندی منظم و منسجمی از انواع مختلف سازه های تغییر شکل پذیر صورت پذیرفته است. در تمامی این مراحل از نمونه ها و مصادیق مناسبی با حضور این نوع سازه ها در عملکردهای مختلف معماری استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

سازه های تغییرشکل پذیر ، ساختمان هوشمند ، مکانیسم های حرکتی ، معماری متحرک