بررسی مقررات قانونی محاربه و افساد فی الارض

مبنای جرم انگاری محاربه و افساد فی الارض و بغی در حقوق کیفری ایران، آیه 33 سوره مائده است. یکی از جرایمی که در شریعت مقدس اسلام مورد عنایت وتوجه شارع بوده ، بغی و یا جرم سیاسی است بهرغم اینکه در این آیه، هم به محاربه و هم به افسادالارضفی اشاره شده است، اما اغلب مفسرین و قاطبه فقها معتقدند که آیه مذکور صرفا در مقام جرم انگاری محاربه است و نمی توان از این آیه، جرم انگاری افساد فی الارض را استنباط کرد. با این حال مقنن با برداشت سطحی از این آیه در موارد زیادی به جرم انگاری افساد فی الارض اقدام کرده است.دلیل افزودن قید( فی الارض)به واژه(فساد)نیز آن است که عمل ارتکابی حالت اعتدال زمین، به عنوان زیستگاه انسان ها را مختل نمود وآن را برای سکونت انسان نامناسب می سازد. انواع دیگری ازافساد هم وجود دارند که از حکم محارب خارج هستند زیرا(واو) عطف درآیه33 سوره مائده وارد شده است که دلالت برمغایرت معطوف با معطوف علیه دارد و لیکن چون مجازات مفسد در آیه مذکورآمده است حاکی از دلالت برافساد فی الارض است.

کلیدواژه ها:

معاونت ، مباشرت ، افساد فی الارض ، محاربه