بررسی تاثیر محلول پاشی متانول به عنوان محرک زیستی بر تغییرات عملکرد دانه و موسیلاژ گیاه خاکشیر

خاکشیر گیاه دارویی ارزشمندی است که مصرف دانه های آن در صنایع داروسازی برای تولید موسیلاژ به لحاظ اقتصادی اهمیت زیادی دارد. محلول پاشی متانول به عنوان یک محرک زیستی بر روی گیاهان سه کربنه مانند خاکشیر می تواند باعث افزایش تثبیت دی اکسید کربن و کاهش تنفس نوری شود که در نتیجه ماده خشک بیشتری در این گیاهان تولید خواهد شد. این آزمایش در مزرعه ای در شهرستان خوی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار محلول پاشی و 3 تکرا اجرا شد. محلول پاشی در طول فصل رشد طی سه نوبت با فواصل زمانی 12 روز یک بار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد (محلول پاشی با آب مقطر بدون کاربرد متانول) و محلول پاشی آبی 4 غلظت مختلف متانول) شامل 10، 20، 30 و 40 درصد حجمی بود. محلول پاشی غلظت های مختلف متانول تاثیر معنی داری بر تعداد ساقه فرعی بوته، تعداد برگ بوته، وزن خشک بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه، عملکرد موسیلاژ دانه، خاکستر دانه، شاخص تورم دانه((p ≤0/ 01 ، ارتفاع بوته و وزن هزار دانه((p ≤0/ 05گیاه داشت .محلو لپاشی متانول به عنوان یک محر ک زیستی فعال و روشی نوین در تولید گیاهان دارویی موجب بهبود عملکرد دانه و موسیلاژ دانه خاکشیر شد. به طور کلی بیشترین مقادیر برای خصوصیات مورد ارزیابی در القای تیمار محلول پاشی با غلظت 40 درصد حجمی متانول حاصل شد.

کلیدواژه ها:

عملکرد دانه ، موسیلاژ دانه ، متانول ، محرک زیستی ، خاکشیر