تحلیل و ارزیابی تاثیر نوع راه و جریان ترافیکی بر ایمنی عابرین پیاده در راه های شهری(مطالعه موردی شهر قزوین)

در این مقاله به تحلیل و ارزیابی رابطه ی بین ایمنی راه عابرین پیاده ، نوع راه های شهری وجریان ترافیکی وسیله ی نقلیه ی موتوری پرداخته شده است. شاخص مناسب برای ارزیابی سطح قابلیت پیاده روی a در خیابان شهری،جریان ترافیکی عابر و رفتار پیاده روی آن است. براساس آمارگیری به روش ساده از خیابان های مورد مطالعه، داده ها در زمان اوج جریان ترافیکی از ساعت 10 تا 14 در هر خیابان به مدت 15 دقیقه ودر زمستان سال 1396 جمع آوری گردید. با ترکیب این داده هاو در نظر گرفتن طبقه بندی خیابان ها ،سطح قابلیت پیاده روی یک خیابان یا یک مسیر مشخص، تعیین شد و هم چنین میزان جابجایی عابرین پیاده و ایمنی آنها نیز تعیین گردید.در این مطالعه ، رفتار پیاده روی برای انواع مختلف راه های متفاوت بدست آمده است.بر این اساس ، عابران با بالاترین نرخ رفتار مجاز در خیابان اصلی ) 90 %(و پایین ترین در خیابان محلی) 74 %(مشاهده گردیدند .همچنین رفتار ترافیکی وسایل نقلیه موتوری در همان خیابان ها به مدت 15 دقیقه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج حاکی از این است که، تاکید بر بالا بردن جابجایی عابر در موضوع ایمنی می تواند شیوه تفکیک سفر را تغییر دهد و در بهبود آسیب پذیری استفاده کنندگان راه راه تاثیرگذار باشد،که موجب افزایش شاخص پایداری یک ناحیه ی شهری و افزایش سطح کیفی زندگی شهروندان می گردد.

کلیدواژه ها:

ایمنی عابر پیاده ، نوع راه ، ایمنی راه ، جریان ترافیکی ، پایدار