نگرش ترکیبی به معماری پایدار و بومی در حوزه انرژی در طراحی مجتمع گردشگری اوشان فشم

انرژی یکی از مهمترین منابع برای ادامه حیات بشر است. در معماری بومی، تامین گرمایش و سرمایش و نور ساختمان ها و بطورکلی آسایش حرارتی صرفا از طریق طراحی ساختمان، متناسب با اقلیم حاصل می شود. وجود بحران انرژی و آلودگی زیست محیطی باعث مطرح شدن تعریف جدیدی از معماری به نام معماری پایدار گردیده است. این معماری می تواند از طریق استفاده از انرژی های تجدید پذیر مانند: انرژی خورشید، باد و آب. به تامین آسایش حرارتی و به کاهش مصرف سوخت های فسیلی منجر شود. بنابراین با توجه به این که مجتمع های گردشگری در منطقه اوشان فشم، با مصرف اضافی انرژی و منابع طبیعی روبرو هستند، تلفیق الگوهای انرژی معماری پایدار با معماری بومی می تواتد نقش حیاتی در دستیابی به پتانسیل کامل گردشگری با حفظ و توسعه مناطق بومی این منطقه داشته باشد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد. نتایج بدست آمده از این مقاله با هدف هم افزایی معماری پایدار و معماری بومی، در جهت صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، انرژی ، مجتمع گردشگری ، اوشان فشم