روش شناسی فرآیند طراحی دیجیتال مبتنی بر الگوسازی هندسه ایرانی

در سال های اخیر طراحی پارامتریک به عنوان شیوه ای بدیع، کارآمد و بهینه در خلق آثار، مورد توجه برخی از طراحان و معماران کشور ما قرار گرفته است. از مزایای این شیوه می توان به صرف زمان کمتر در رسیدن به جواب و ارائه مجموعه متنوع از پاسخ ها اشاره نمود. از طرفی این روند دو تهدید به همراه دارد: نخست آنکه کیفیت نهایی را چگونه می توان با یک ابزار کمی به نام کامپیوتر سنجید، دوم اینکه فرم ها تا چه حد با هوتی ایرانی سازگاری دارد. بنابراین کنترل این دو عامل نیازمند روشی است. که طراح به عنوان عامل کنترل کیفیت روند تولید پاسخ ها باشد. فارغ از مسائل مطرح شده در مورد استفاده یا عدم استفاده از روش طراحی دیجیتال، نمی توان گرایش به استفاده از این روش را نادیده گرفت. یه منظور یافتن راهی در جهت ترجمه ایرانی آن، باید به دنبال عامل مشترک در معماری دیجیتال و معماری ایرانی بود، و با این دید، آثار معماری را نگریست. همانطور که می دانیم پیاه و اساس کامپیوتر اعداد و روابط بین آن هاست که الگوریتم نامیده می شوند. همچنین در معماری اسلامی هندسه و تناسبات همه جا و در مقیاسی (تناسبات میدان نقش جهان تا تقسیم بندی های کاشی) حضور دارد، که مبنای هندسه نیز ریاضیات و روابط بین اعداد است. هندسه در معماری ایرانی به صورت الگوهایی مورد استفاده قرار می گرفته، که در اثر تکرار متقارن و متناسب آن الگوها نقش و طرح موردنظر ایجاد می شد. این پژوهش تلاشی برای رسیدن به روشی جهت باز تولید الگوها و توسعه آن بوسیله نرم افزار گراس هاپر و دستیابی به الگوهای جدید در طراحی است. در این پژوهش با روش تحقیق توصیفی و تحلیلی به بررسی فرآیند طراحی در معماری دیجیتال پرداخته شده و نقش الگوسازی در این فرآیند، را تعیین کرده و سپس برای رسیدن به نقطه مشترک، نقش الگوها در هندسه اسلامی بررسی شود، و با شبیه سازی این روش در ابزار دیجیتال و بازنمایی یک الگو در نرم افزار گرس هاپر، نمونه الگوهای جدیدی با قوانین حاکم ببر الگوهای سنتی ایجاد می شود.

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، الگوهای هندسه اسلامی ، فرایند طراحی دیجیتال