بررسی انعطاف پذیری مسکن مطلوب با رویکرد معماری پایدار نمونه موردی معماری متحرک

تاثیرگذاری متقابل ویژگی های محیط و رفتار انسان یکی از بحث های مهم عصر امروز است وانعطاف پذیری با ابعاد فیزیکی معماری انسان مطابقت دارد.این مفهوم دارای پیشینه تاریخی است و به دوره مدرنیسم و پیش از آن برمی گردد. در هر دوره ای مطلوبیت فضایی مسکن متناسب با نیازهای ساکنین بوده وانعطاف پذیری شامل تنظیم و سازگاری آن در طول زمان است.این نیازآدمی به مسکن، او را مجبور کرده است ،از بنایی استفاده کند که دارای خصوصیاتی همچون امنیت،آرامش،مقاوم در برابر عوامل جوی،زیبائی،کمترین اتلاف انرژی و بیشترین صرفه جویی و طول عمر زیاد باشد.به طوری که مسکن اولیه ی انسان شامل شاخه و برگ وسپس غار وچادر به نیازهای ساکنین پیش از تاریخ جوابگو بوده است .همان طور که تمدن های اولیه شروع به رشد کردند، معماری مسکن نیزتغییر پیدا کرد. اهمیت انعطاف پذیری زمانی مشخص می شود که با نوسانات شدید جمعیتی روبه رو هستیم. به دنبال این تغییرات نیازهای زمان نیز متحول می گردد.ناسازگاری بنا با عملکردهای جدیدباعث هدر رفتن انرژی و هزینه در ساختمان می شود.هدف این مقاله استخراج و ایجاد راهکارهای انعطاف پذیری با قابلیت تطبیق پذیری با خواسته های ساکنین و استفاده ازآن در طراحی مجتمع مسکونی پایداراست.پرسش پژوهش آن است که چگونه می توان با ایجاد فضاهای منعطف درمسکن به پایداری رسید این یک تحقیق کاربردی است وگردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای- مرور اسنادی استخراج گردیده است.این پژوهش به بررسی معیارهای انعطاف پذیری وابعادو گونه های مختلف آن خواهد پرداخت و از آن جهت دستیابی به مسکن با کیفیت وپایدار استفاده می کند.