مروری بر تاثیر زردچوبه و کورکومین بر آسیب های بافت کبد

مقدمه: زردچوبه از گیاهان دارویی است که اثرات آن در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری ها مشخص شده است. این گیاه دارای خواص ضد اکسیدانی، ضد التهاب، ضد مسمومیت، ضد ورم، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد نفخ و تحریک کننده سیستم ایمنی می باشد. مهم ترین ترکیبات زردچوبه پیگمان های زرد رنگی هستند که ترکیبات اصلی آن شامل کورکومین و دزوکسی کورکومین است (1). روش بررسی: در این مطالعه مروری، مقالات مرتبط با استفاده از موتور جستجوگر Google Scholar از منابع و پایگاه های معتبر الکترونیکی استخراج گردید و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج مطالعات مختلفی حاکی از آن است که زردچوبه و کورکومین دارای خاصیت پیشگیری و درمانی در کاهش عوارض بافتی در کبد هستند. در بیماری های کبدی استرس اکسیداتیو یک عامل کلیدی در ایجاد آسیب بافتی بوده و زردچوبه و کورکومین خاصیت آنتی اکسیدانی قوی داشته و سبب کاهش عوارض بافت کبد مانند التهاب، نکروز هپاتوسیت ها، دژنراسیون واکوئلی هپاتوسیت ها، اینفیلتراسیون سلولهای التهابی و فیبروز در بافت کبد می گردند. همچنین می توانند در بیماری هایی که سطوح آنزیم های کبدی افزایش می بابد، آنها را کاهش داده و یا به حد طبیعی بازگرداند. با توجه به اثرات و مکانیسم های متعدد کورکومین در کاهش عوارض بیماری ها، امروزه تحقیقات گوناگونی به بررسی و تعیین مکانیسم های مولکولی و اهداف سلولی این ماده معطوف شده اند. از مشکلات مطرح شده در مورد مصرف خوراکی زردچوبه و کورکومین، میزان پایین حل شدن در آب و زیست فراهمی پایین آنها می باشد. امروزه روش ها و تکنیک هایی جهت رفع این مشکل به کار گرفته می شود که یکی از آنها استفاده از علم نانوتکنولوژی و تولید نانوکورکومین است (5-2).

کلیدواژه ها:

زردچوبه ، کورکومین ، کبد ، عوارض بافتی