مدلی جهت بهبود سلامت افراد مسن در شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا

هدف اصلی تحقیق حاضر ارائه مدلی جهت بهبود سلامت افراد مسن در شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا می باشد. تحقیق حاضر برحسب نتیجه کاربردی، بر حسب هدف توصیفی، برحسب نوع داده، آمیخته (کیفی کمی) و بر مبنای استراتژی و ماهیت انجام پیمایشی است. برای شناسایی شاخص های اندازه گیری مولفه های شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیاء و همچنین شاخص های سلامت افراد مسن، در مرحله اول با بررسی مستندات تئوریکی و پژوهشی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، فهرست ابتدایی از این شاخص ها و مولفه ها استخراج شد و در مرحله بعد با استفاده از روش دلفی، پالایش و تدقیق گردیدند . در نهایت شاخص های موثر در قالب شش مولفه شهر هوشمند و یک مولفه سلامت افراد مسن شناسایی شدند که روایی آنها از نظر ظاهری ، محتوایی و سازه و پایایی آنها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت و در جامعه آماری کلیه کارکنان مراکز بهداشتی درمانی منطقه ده شهر تهران بین 60 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری گلوله برفی توزیع شد. در بخش استنباطی با استفاده از نرم افزار SmartPLS2 و استفاده از مدل معادلات ساختاری فرضیه های تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند که در این بخش نتایج بدست آمده نشان داد که مولفه های زیرساخت های دادهای و امنیتی هوشمند، سنسورها، شبکه های گسترده، برنامه های کاربردی هوشمند، درگاه و دستگاه های الکترونیکی ایستا و همراه تاثیر معناداری در سطح %99 بر سلامت افراد مسن دارند.

کلیدواژه ها:

اینترنت اشیا ، شهر هوشمند ، بهبود سلامت افراد مسن