تعیین ارتباط بین سطح امید و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به COPD
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 703
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MSEMSMED13_084
تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: انجمن توراکس آمریکا COPD را یک فرایند بیماری به صورت انسداد پیش رونده و مزمن راه هوایی براثر برونشیت مزمن، آمفیزم یا هردو تعریف نموده است. انسداد مزمن ریه به عنوان یک بیماری شایع، ناتوان کننده و چهارمین علت مرگ ومیر در دنیا شناخته شده است.. با توجه به رشد روز افزون بیماری های تنفسی و پایین بودن سطح امید و کیفیت زندگی در این بیماران، پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه بین سطح امید و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا صورت گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی –مقطعی می باشد که بر روی 110 نفر از بیماران COPD بستری در بخش داخلی بیمارستان شهدا شهرستان قاین در سال 97-98 انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت مراجعه مداوم به بخش داخلی بیمارستان شهدا قاین صورت گرفت که طی آن بیماران COPD از طریق پژوهشگر مورد مصاحبه قرار گرفتند و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36)، مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه امید اسنایدر بر طبق پاسخ های بیماران تکمیل شد در نهایت اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 20 و طبق آزمون های T-test و Man whitny و Anova و Kruskal-Walllis و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که 3/57% بیماران مبتلا زن و 7/42% مرد می باشند. همچنین بیشتر نمونه های پژوهش فاقد سواد (3/67%) و متاهل (5/85%) باسابقه بیماری های مزمن هستند. با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون بین تفکر راهبردی و بعد سلامت جسمی (029/0=P،208/0=R) و امید به زندگی کل و سلامت جسمی (031/0=P،205/0=R) رابطه معناداری وجود دارد اما بین سایر ابعاد کیفیت زندگی و امید به زندگی رابطه معناداری یافت نشد. میانگین کیفیت زندگی در این بیماران (89/16±10/36) و میانگین امید به زندگی (59/4±67/14) در آن ها می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، سطح امید به زندگی و کیفیت زندگی پایینی در بیماران مبتلا به COPD مشاهده شد و از آنجایی که بهبود کیفیت زندگی در این بیماران باعث افزایش امیدواری آن ها به زندگی می شود و بیمارانی که از کیفیت زندگی خوبی برخوردار باشند، امید به زندگی در آن ها نیز از سایرین بالاتر است و با توجه به اینکه کیفیت زندگی و امید، از تعیین کننده های معناداری زندگی تلقی می شوند. ما بر آنیم برای این بیماران کلاس های آموزشی در جهت ارتقای کیفیت زندگی و امید به زندگی آن ها برگزار کنیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد رضا جانی
کارشناسی ارشد مراقبت های ویژه، مربی گروه پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی قاین، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
محمد رضا رزم آرا
کارشناسی ارشد آموزش پرستار، مربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری قاین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائنات، بیرجند، ایران
سکینه قربانی
کارشناسی ارشد آموزش پرستار، مربی گروه پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی قاین، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
راضیه کاظمی
دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی قاین، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران