بهینه سازی موقعیت، حجم و ابعاد سازه های تخلیه مخازن نگهداشت و تاخیر در شبکه های جمع آوری آب های سطحی

در این پژوهش توسعه یک مدل بهینه ساز بر پایه الگوریتم ژنتیک، برای طراحی بهینه شبکه دفع آب های سطحی با امکان بهینه سازی موقعیت و حجم حوضچه های تاخیروابعاد سازه های تخلیه آن ها مدنظر قرار گرفت. در مدل پیشنهادی عملکرد هیدرولیکی هر جواب (گزینه شبکه) با استفاده از مدل SWMMارزیابی شد. که در آن از مدل موج دینامیکی برای روندیابی سیلاب بهره گیری شد. عملکرد این مدل در یک شبکه محک معروف مورد آزمایش قرار گرفت، که در جواب بهینه مدل، از بین پنج جایگاه موجود در شبکه، دو مخزن با حجم های 15377 و 73112 متر مکعب در مکان مناسب جایابی شد. این جواب بهینه در مقایسه با جواب های بهینه پژوهش های پیشین هزینه ساخت کمتر داشت. مقایسه با کارهای پیشین نشان داد که جایابی دو مخزن در شبکه، با کاهش دبی اوج سیلاب خروجی، موجب کاهش اندازه عمق کارگذاری لوله های پایین دست مخازن و در نتیجه کاهش مجموع هزینه های ساخت شبکه شد.

کلیدواژه ها:

مخازن نگهداشت وتاخیر ، روندیابی سیلاب ، بهینه سازی ، جریان غیر ماندگار