اثر استفاده از تغذیه مکمل در اواخر آبستنی و اوایل دوره ی شیردهی میش های شکم اول زایش لری بختیاری بر رشد بره ها

هدف این تحقیق، بررسی اثر استفاده از دانه جو در جیره اواخر دوران آبستنی و اوایل دوران شیردهی میش­های شکم اول زایش لری بختیاری بر عملکرد تولیدی آن­ها بود. تعداد 32 راس میش آبستن شکم اول زایش به طور تصادفی به دو گروه مساوی شاهد (جیره معمول در دامداری) و تیمار مکمل (جیره معمول در دامداری بعلاوه­ی 400 گرم دانه جو به ازای هر راس میش در روز، در 7 تا 13 روز پایانی دوره آبستنی و 10 روز ابتدایی دوران شیردهی) تقسیم شدند. وزن تولد بره­ها اندازه­گیری شد. همچنین جنس و نوع تولد بره­ها و مرگ و میر آن­ها ثبت شد. هر میش در هنگام زایمان جهت تعیین وجود سخت­زایی مورد مشاهده مستقیم قرار ­گرفت. وزن 10 روزگی، یک ماهگی و 4 ماهگی (شیرگیری) بره­ها اندازه­گیری شد. افزایش وزن روزانه از تولد تا 10 روزگی، از تولد تا یک ماهگی و از تولد تا شیرگیری مورد محاسبه قرار گرفت. از نظر وزن تولد بره­ها بین تیمارها تفاوت معنی­دار وجود نداشت. در هیچ یک از میش­های دو تیمار، سخت­زایی مشاهده نشد. میانگین افزایش وزن روزانه بره­ها از تولد تا 10 روزگی (01/0> P) و از تولد تا یک ماهگی    (05/0> P) در بره­های تیمار مکمل بالاتر از بره­های تیمار شاهد بود. بین دو تیمار از نظر میانگین افزایش وزن روزانه بره­ها از تولد تا شیرگیری تفاوت معنی­دار وجود نداشت اما بره­های دوقلو در تیمار مکمل برتر از بره­های دوقلو در گروه شاهد بودند (05/0> P). هر چند که وزن شیرگیری بره­ها در تیمار مکمل بالاتر از تیمار شاهد بود اما اختلاف بین آنها معنی­دار نبود. 

کلیدواژه ها:

گوسفند ، دانه جو ، عملکرد ، آبستنی ، شیرگیری