اثر سرریز دانش و کیفیت نهادی بر رشد نوآوری در کشورهای منتخب سازمان همکاری اسلامی

مدل های رشد درون زا بعد از رومر (1990) بر نوآوری به عنوان مهم ترین عامل موثر بر رشد اقتصادی تاکید داشته اند. به همین علت گزارش رقابت پذیری جهانی نیز هرساله کشورها را بر مبنای میزان گسترش نوآوری در آن ها در درجات مختلف توسعه یافتگی رتبه بندی می کند. ازآنجاکه عوامل موثر بر نوآوری را می توان به طورکلی به دودسته عوامل داخلی و خارجی دسته بندی کرد، لذا در مطالعه پیش روی تلاش شده است میزان اثرگذاری عوامل خارجی بر رشد نوآوری داخلی موردبررسی قرار گیرد. ازاین روی، دو کانال اثرگذاری سرریز نوآوری خارجی بر نوآوری داخلی شناسایی شده اند که عبارت اند از سرریز از کانال واردات کالاهای واسطه ای و سرمایه ای و سرریز از کانال سرمایه گذاری مستقیم خارجی. سپس به منظور بررسی میزان اثرگذاری هریک از موارد نام برده 29 کشور عضو سازمان همکاری اسلامی (OIC) طی دوره 2011 تا 2016 انتخاب شده اند. نتایج حاکی از آن است که اثر سرریز نوآوری از کانال واردات کالاهای واسطه ای و سرمایه ای بر رشد نوآوری داخلی مثبت و معنادار بوده درصورتی که اثر سرریز از کانال سرمایه گذاری مستقیم خارجی منفی و معنادار برآورد شده است. از سوی دیگر، نتایج نشان می دهند که بهبود کیفیت نهادی در دوره موردبررسی توانسته است میزان اثرگذاری سرریز نوآوری خارجی از هر دو کانال بر رشد نوآوری داخلی را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، سرریز نوآوری ، کیفیت نهادی