بررسی ساختاری نماد در ادبیات عاشورایی
محل انتشار: مجله ادبیات پایداری، دوره: 8، شماره: 14
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 354
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRTK-8-14_008
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1398
چکیده مقاله:
سوگینه(تراژدی) شهادت امام حسین(ع) و یارانش در محرم سال 61 هجری صورت پذیرفت. نپذیرفتن بیعت با یزید، بهانه ای شد تا مخالفان اهل بیت، این کار شنیع را انجام دهند. این واقعه تلخ، در بدو امر، موجی از اندوه را در شهرهای مهمی چون مکه، مدینه و کوفه به وجود آورد که به تدریج دامنه آن وسیع و تمام کشورهای اسلامی را در برگرفت؛ به طوریکه زنده نگاهداشتن این تراژدی وارد فرهنگ مسلمانان و بهویژه شیعیان گردید. شیعیان سراسر جهان در طول تاریخ برای حفظ و زنده نگاهداشتن این واقعه حزین، در عزاداری خود از نمادهایی استفاده کردند که با گذشت زمان در قالب آئینهای ویژه در محرم و صفر برگزار می گردد. تنوع و فراوانی این نمادها، گویای تاثیر عمیقی است که فاجعه عاشورا در فرهنگ شیعیان از خود به جای گذارده است. این نمادها در فرهنگهای مختلف کشورهای اسلامی، اسامی متفاوتی دارند. علل و چگونگی بهکارگیری نمادهای عزاداری در کشورهای مختلف اسلامی، بهویژه آسیب شناسی این نمادها از حیث تاثیر منفی که بر اصل هدف امام حسین(ع) از قیام خود گذاشته است، موضوع اصلی این مقاله است. در این نوشتار به جایگاه نمادین عناصر مادی و غیرمادی این نهضت معنوی اشاره می شود. بنیاد مقاله بر پایه پژوهش توصیفی-کتابخانه ای استوار است. ضمن معرفی نمادهای عاشورایی، به آفت هایی که سبب وهن و یا انحراف سوگواره های مذهبی می گردد، نیز اشاره می شود و در پایان و در قالب نتیجه گیری، پیش نهادهایی ارایه میگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان