کارکرد القایی واژگان در کتاب آن بیست و سه نفر

       آن بیست وسه نفر خاطرات اسارت احمد یوسف زاده است. او در زمره 23 نوجوان بسیجی است که در جنگ ایران و عراق  اسیر می شوند. اهمیت این کتاب در پرداختن به وقایع تاریخی و شکنجه های نوجوانان در زندان های عراق، با زبان کودکانه و بی آلایش و عبارات محاوره ای و لهجه محلی است. در پژوهش حاضر، از رهگذر طبقه بندی واژگان مرتبط با جنگ و اسارت، نقش و کارکرد القایی واژگان کتاب مذکور در بازنمایی فضای مورد توصیف نویسنده، بررسی و تحلیل شده است. هدف، دستیابی به ویژگی­های واژگان نوع ادبی فرعی خاطرات اسیران جنگ (آزادگان) در زبان فارسی و به دست دادن چارچوبی برای تحلیل آنهاست. طیف واژه­هایی که نویسنده برای ثبت خاطراتش استفاده می کند، به همراه بسامد هر یک از واژه­ها، داده­های کافی برای تحلیل شیوه بازنمایی واقعیت در این نوع متن­ها و نقش واژگان را در القای فضا و معنای مورد نظر نویسنده به دست می­دهد. این بررسی نشان می دهد واژه های خاص نوع ادبی خاطرات اسیران، بیشتر حول اصطلاحات نظامی، واژه­های مرتبط با اسارت، مکان­ها، اشخاصی که نویسنده با آنها زندگی می کند یا آنان را به خاطر می­آورد، واژه های مرتبط با ادبیات جنگ  و مکان­هایی که نویسنده در آنها به سر برده، هستند. یافته­های این پژوهش، چارچوبی برای تحلیل واژگان این نوع ادبی به دست می­دهد که واژه­ها را در یک طبقه بندی موضوعی پانزده بخشی قرار می دهد. بازشناسی واژگان این نوع ادبی از طریق مقایسه آن با متون سایر انواع و تعیین بسامد هرگروه از واژه­ها، نشان می­دهد ذهن اسیران و آزادگان حول چه موضوعاتی حساس بوده و این موضوعات تا چه اندازه در نظر آنان اهمیت داشته است.    

کلیدواژه ها:

خاطره­ نویسی ، خاطرات اسیران جنگ ، احمد یوسف­ زاده ، آن بیست و سه نفر ، ادبیات پایداری (مقاومت)