نقش سرمایه اجتماعی در ارتقای آمادگی کارآفرینی دانشجویان مهندسی دانشگاه شیراز

هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی نقش سرمایه اجتماعیدر ارتقای آمادگی کارآفرینی دانشجویان مهندسی دانشگاه شیراز است. روش پژوهش در این مقاله، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد­بررسی شامل تمام دانشجویان مهندسی دانشگاه شیراز است که از طریق روش نمونه­گیری دردسترس 103 نفر انتخاب و مطالعه شدند. به­منظور گردآوری داده­های پژوهش از پرسش­نامه­های آمادگی کارآفرینی اومنی و دیگران (2009) و همچنین از پرسش­نامه سرمایه اجتماعی گیو و دیگران (2013) استفاده شد. برای سنجش روایی پرسش­نامه­ها از روایی محتوایی و صوری و بررسی توسط استادان متخصص حوزه و به­منظور پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی پرسش­نامه اومنی و دیگران و پرسش­نامه گیو و دیگران، به­ترتیب 77/0 و 74/0 محاسبه شد. پس از محاسبه روایی و پایایی، این ابزار در بین افراد نمونه توزیع شد و سپس داده­ها با استفاده از روشهای آماری T­ تک­نمونه­ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون T تک­نمونه ای نشان داد که وضعیت سرمایه اجتماعی و آمادگی کارآفرینی در دانشجویان مهندسی بالاتر از سطح قابل قبول است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم­افزار SPSS حاکی از آن است که بین سرمایه اجتماعی و تمام مولفه­ های آن با آمادگی کارآفرینی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج آزمون معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزار lisrel8.8 نشان داد که سرمایه اجتماعی پیش­بینی­ کننده مثبت و معنادار آمادگی کارآفرینی در دانشجویان مهندسی است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، سرمایه انسانی ، آمادگی کارآفرینی ، دانشجویان مهندسی ، مدل معادلات ساختاری