ارزیابی کیفیت آموزش های مهندسی با استفاده از سیستم پیامد-محور در دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا

کیفیت آموزش های مهندسی و ارزیابی سطح کیفی فرآورده های مراکز آموزش عالی فنی و مهندسی از فوریت های اخیر سیاست گذاران امور علم و فناوری در خارج و داخل کشور بوده است. رویکردهای متداول ارزیابی کیفیت آموزش معمولا سنتی و مبتنی بر تجربه بوده و بطور مدون و سیستماتیک مدیریت و سنجش نمی گردند. لذا تدوین یک سیستم ارزیابی کیفیت بر آموزش های مهندسی ضرروی به نظر می رسد. در این مقاله سیستم ارزیابی پیامد-محور پیشنهاد و پیاده سازی گردیده است با این هدف که روندهای موجود آموزش مهندسی را مدیریت پذیر و قابل کنترل نموده و اهداف و خواسته ها ی درونی و برونی جامعه و صنعت( در این مقاله 12 هدف بعنوان بروندادهای یک مرکز دانشگاهی پیشنهاد شده است) را پاسخ دهد. این سیستم، کیفیت آموزش ها را با تاکید بر پیامدها ( خواسته ها و اهداف) در یک چرخه بازخور دار مشاهده، نظارت وارزیابی می نماید. در این مدل پیشنهادی، اهداف برنامه های کارشناسی 12 گانه و در امتداد آنها اهداف یادگیری ( بین 1 تا 6 هدف) هر درس تبیین شده و امکان سنجش و اندازه گیری سطح دستیافت ها میسر می شود. با نگاهی استراتژیک دروس کاربردی از 30درصد از دروس پایانی هر برنامه کارشناسی انتخاب می گردد تا سطح بهره وری رویکرد پیشنهادی را بهینه نماید. نتایج پیاده سازی عملی این سیستم بر روی 11 درس در مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بوئین زهرا حاکی از افزایش روئیت پذیری فرآیند آموزش، عیب یابی و جهت دهی کیفی روندهای تدریس، یادگیری بوده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی کیفیت ، آموزش های مهندسی ، سیستم پیامدمحور ، روئیت پذیری سیستم ، برنامه بهبود کیفیت