پناهندگی سیاسی در دوره ی صفویه؛ با تکیه بر پناهندگی الامه تکلو به امپراتوری عثمانی
محل انتشار: مجله تاریخ اسلام و ایران، دوره: 24، شماره: 23
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 419
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HII-24-23_001
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1398
چکیده مقاله:
هدف این مقاله بررسی و تحلیل زمینهها و علل شورش و پناهندگی الامه تکلو به دولت عثمانی و تاثیری است که این پناهندگی در روابط دولت صفوی با عثمانیان داشت. یافتههای پژوهش نشان می دهد که این شورش که از سنخ کشمکش های نخبگان بر سر قدرت سیاسی بود، در سال 937 ه.ق، در ایالت آذربایجان به وقوع پیوست و با حمله ی الامه تکلو به دارالسلطنه ی تبریز و غارت آنجا آغاز شد. پس از آن، الامه چون نتوانست نیروی لازم برای جنگ با شاه طهماسب را فراهم کند، درصدد همکاری با عثمانیان برآمد و از ترس پادشاه ایران و برای دریافت کمک، به سلطان سلیمان عثمانی پناهنده شد و او را به حمله به ایران تحریک کرد. در بروز شورش و پناهندگی الامه تکلو، تضادهای داخلی حکومت، قدرت طلبی و انگیزههای شخصی او، شیوه ی خشن شاه طهماسب در برخورد با طایفه ی تکلو و نیز تاثیر سیاست خارجی کشور عثمانی برای به دست آوردن اهرم فشار برای به چالش کشیدن دولت مقابل را نمیتوانیم نادیده بگیریم. این پناهندگی موجب وقوع اولین دوره ی جنگ های چهارگانه ی ایران و عثمانی، تضعیف نیروی کارآمد و نخبگان سیاسی قبیله ی تکلو در ساختار قدرت صفویان، ازدست رفتن بغداد و تصرف آن به دست عثمانیان، خدشهدار شدن مقام قداست و پادشاهی و ویرانی گسترده در غرب ایران شد.
کلیدواژه ها: